Wij gezellig met zen drietjes richting ziekenhuis. Papa aan het stuur, mama op de passagierstoel en ik in de buik. Op de radio spelen ze het liedje mm-mmmm-mm-m. Extra hard pushen dus, want dit is ideaal studiematerieaal om een paar flinke weeën op te vangen.
Alinoë, de vroedvrouw is ook in het ziekenhuis aangekomen en ik hoor haar zeggen dat het heel vlot gaat. Ah ja, ik ben een snelle. Ons mama gaat van 2 naar 4 cm en dan naar 9,5 cm in no time (6uur). Let wel op, dat is allemaal gerekend in papa termen, want die voelen niks.
Wablieft, al 9,5 cm? Hoog tijd voor de grote verrassing. Stiekem ben ik lekker in stuit gaan liggen. Zo ben ik er ten minste zeker van dat die toffe meneer Schroyens mij ter wereld gaat brengen. Oei het moet via een keizerinne snee, al dat mama werk voor niks.
Klokslag 23u52 tadaaa, hier ben ik. Mijn naam is Sterre.
Vanaf nu kunnen mama en papa al mijn guitenstreken life meevolgen.